Bu haftaki blog makalemızda bacak baş parmağında sık tanıdık Hallux Valgus deformitesinin etiyolojisi, değerlendirilmesi, sınıflandırılması ve tedavisinde konservatif yöntemlerini literatür çaldatmaışmaları ile inceleyeceğiz. Basamak anatomisi, yüklenme mekanikleri ve emrazı ile vücudun vesair bölgelerine göre daha katışıkşıktır. Sarrafiyeparmak ise tabanğın hem yeterince atak olan kısmıdır hem de yere alma edilen kuvvetin bugün bugün %90’ına derece olan kısmınü yüklenen özelleşmiş bir kısmıdır. Sarrafiyeparmakta yaşanan her türlü maraz, jurnal dirim kalitesinde vahim bozukluğa kez harisabilir. Halluks Valgus; günümüzde gittikçe kalan bir sıklıkla rastlanan, müdahale edilmediği takdirde hastanın günllük aktivitelerini sonra derecede kısıtlayan, tabanğın bedii görünümünü bozan, ağrılı ve akut bir bacak çıbanparmağı hastalığıdır. Halluks Valgus (HV) deformitesi ilk olarak 1871’de Carl Huster tarafından tanımlanmış ve bir numara parmağın abduksiyon kontraktürü ve laterale deviyasyonu olarak tanım edilmiştir. Halluks valgus deformitesi, kelime mealı itibariyle bacak çıbanparmağının hariça açılanması olarak nitelendirilmesine rağmen kompleks bir deformitedir. Ayakta kâin çeşitli patolojileri de sineermektedir. Sarrafiyeparmağın MTF eklemi, bir sesamoid mekanizması ile eklemi istikrarlı fail ve motor zor sağlayıcı bir kol intrensek kasa iye olması sebebi ile özel bir eklemdir. Bir numara parmağın bacak mekaniğindeki önemi, metatarsokuneiform eklemin lokalizasyonunun transvers ve medial longitudinal arkların kesiştiği yerde olmasından kaynaklanır. Medial longitudinal ark tabanğın en önemli abra nâkil yapısıdır ve yürüme esnasında optimal desteği esenlayabilmesi bir numara parmağın kinematiğine sınırlanmışdır. Halluks Valgus Etiyolojisi: Basamak, evrimsel tadilat esnasında hakikat fonksiyonu olan kavrama kabiliyetinin çoğunu yitirmiştir. Ancak bu tadilat sonucunda dahi adduktor hallusis kası kavramayı kolaylaştıracak yerleşime iye olarak kalmıştır. Antagonisti (bir kasın aksi sorunlevini gkalıntı kas) olan abduktor hallusis kası ise mekanik olarak dezavantajlı durumdadır. Bu imbalansın halluks valgus etyolojisi ile ilişkili olabileceği düşünülmektedir. Halluks Valgus, sıklıkla ayakkabı giyen toplumlarda görünen bir sorundur. Halluks Valgus oluşumundaki omurga nedenin ayakkabı aldatmaışkanlığı bulunduğunu destekleyen bir meyanştırmada Lam ve Hodgsson, ayakkabı kullanan toplumlarda normal nüfusun %33’u¨nde Halluks Valgus oluşumunda geriış saptamışlardı. Ayakkabı giymeyen toplumlarda ise bu büyüklükın % 1,9 dolayında bulunduğunu bildirmişlerdir. Hereditenin dayanıklı çok kişide halluks valgus oluşumunu etkilediğine itikatılmaktadır. Ancak genetik geçiş tam olarak gösterilememiştir. Ayağın pronasyonuna ve bacak ön kısmınün abduksiyonuna münasebet olabilecek metatarsus primus varus (MPV), pes planus, pes planovalgus, pes ekinovarus deformiteleri de halluks valgus sebepleri arasındadır. Halluks valgusun vesair intrensek nedenleri arasında aşil tendon kontraktürü, generalize eklem laksitesi, MTF (metatarsofalangeal) eklem hipermobilitesi ile poliomyelit, serebral palsi, serebrovasküler vakalar gibi nörolojik emraz, gut, romatoid artrit, psöriatik artrit gibi romatizmal emraz, ayrıca çıbanparmağın aşırı büyüklüğü, ikinci parmağın amputasyonu, polidaktili gibi daha seyrek göru¨nen durumlar da skorlabilir. Bazı meyanştırmacılar halluks valgusun hanımlarda çok daha sık görünmesine nazarıitibar çekmişlerdir. Ancak bunun sebebinin genetik intikalten çok bayanların erkeklere göre daha ziyade sivri uçlu sıkı, topuklu ayakkabı giymeleri evetğu düşünülmektedir.